- W centrum uwagi i podejmowanych starań katechety Dobrego Pasterza znajduje się dziecko i jego życie religijne.
- Katecheta prowadzi obserwacje, w jaki sposób dzieci w różnym wieku wyrażają swoje najgłębsze potrzeby i dokonuje nad nimi refleksji.
- Katecheta przeżywa i dzieli razem z dziećmi religijne doświadczenie zgodnie ze słowami Ewangelii: „Jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie się jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebieskiego” (Mt 18,3).
- Katecheta troszczy się o warunki konieczne do rozwoju i doskonalenia życia religijnego dzieci.
- W tym celu przyswaja sobie wizję człowieka według Marii Montessori jak również ukazaną przez nią postawę dorosłego wobec dziecka; przygotowuje otoczenie, które powinno wspierać rozwój życia religijnego, czyli atrium.
- ATRIUM tworzy wspólnotę, w której dzieci od najwcześniejszych swoich lat wraz z dorosłymi doświadczają przeżyć religijnych, które powinny im dopomagać w stawaniu się aktywnymi członkami większych wspólnot rodziny, kościoła, społeczeństwa,
- jest miejscem modlitwy, w którym praca i nauka stają się same medytacją, modlitwą i kontemplacją,
- jest miejscem, w którym sam Chrystus jest jedynym Mistrzem i Nauczycielem; tutaj dorośli wraz z dziećmi słuchają Jego słów i próbują przeniknąć tajemnicę sprawowania liturgii.
- W atrium ciągle na nowo rozbrzmiewa chrześcijańskie przesłanie.
- Katecheta nie zachowuje się jak nauczyciel: ma nieustannie na względzie, że Chrystus jest jedynym Mistrzem i Nauczycielem.
- Katecheta rezygnuje z jakichkolwiek sposobów sprawdzania wiedzy ucznia (takich jak odpytywanie, egzaminowanie, itp.) zachowując postawę duchowego ubóstwa, gdyż nie może przypisywać sobie wyników doświadczeń, które są udziałem dzieci.
- Prezentowane są tematy, co do których dzieci pokazały, że pojmują ich głębię i potrafią z radością je przyjmować. Przywołujemy cytaty z Biblii i modlitwy liturgiczne, gdyż są one źródłem chrześcijańskiego życia i umożliwiają wiernym w każdym wieku trwanie w nim, a w szczególności wspierają ukazanie się podstawowych doświadczeń religijnych dziecka.
- Słowo Boże jest przekazywane z wielką czcią i możliwie jak najbardziej obiektywnie, tak aby słowa dorosłego nie stawały niepotrzebnie pomiędzy Bogiem, który mówi, a jego stworzeniem, które słucha. Katecheta używając niewielu słów nakłania do słuchania Słowa Bożegom zgodnie z cytatem z Ewangelii: „Moja nauka nie pochodzi ode mnie lecz od tego, który mnie posłał.” (J 7,16)
- Katecheta Dobrego Pasterza wnosi do katechezy tylko te tematy, które wynikają z istotych i wyraźnych potrzeb dziecka i z pracy nad nimi.
- Co tygodniowe spotkania w atrium powinny trwać przynajmniej 2 godziny. Krótszą część stanowi prezentacja tematu przez katechetę, a większość czasu pozostawiamy dzieciom na pracę własną.
- W jedności z Kościołem powszechnym, zajęcia w atrium odbywają się zgodniez rytmem roku liturgicznego. Punktami kulminacyjnymi w trakcie zajęć są zatem Święta Bożego Narodzenia, Objawienie Pańskie (Epihpania), Wielkanoc i Zesłanie Ducha Świętego.
- Punktem centralnym życia toczącego się w atrium dla uczestników w każdym wieku jest Eucharystia, która sprawowana jest z uwzględnieniem różnic pomiędzy wyznaniami.
- Raz w roku dzieci zapraszane są do przyjęcia Pierwszej Komunii Św. Dzieci podejmują same decyzję o przystąpieniu do Pierwszej Komunii Św. w zgodzie z wyrażaną przez siebie wolą i stopniem osobistej dojrzałości, przy czym rodzina, katecheta i ksiądz pomagają dziecku w podjęciu decyzji.
- Pierwszą Komunię poprzedza intensywny czas przygotowań, podczas którego co tydzień odbywają się dodatkowe spotkania.
- Rekolekcje dla dzieci pierwszokomunijnych trwają przynajmniej 4 całe dni, przy czym należy uwzględnić następujące kwestie:
- codzienny udział we Mszy św.
- zapewnienie dzieciom wystarczającej ilość czasu, aby mogły w spokoju zająć się raz jeszcze wszystkimi poznanymi tematami bez dodawania nowych
- dzień Pierwszej Komunii Św. należy zorganizować tak, aby uwaga dzieci nie rozproszyła się zbyt szybko od treści, które przeżywały i aby mogły pozostać w obranym miejscu do samego wieczora.
- Uroczysty sakrament pojednania połaczony jest z symbolami chrztu św., ze światłem i białą szatą; jeśli mamy dzieci, które nie są jeszcze ochrzczone, zostanie im wówczas udzielony chrzest.
- W czasie tuż przed Pierwszą Komunią Św. odbywają się częstsze spotkania z rodzicami.
- Po Pierwszej Komunii Św. kontynuujemy prowadzenie Katechezy Dobrego Pasterza: podejmujemy i pogłębiamy znane już tematy, następnie dołączamy nowe, które odpowiadają poziomowi rozwoju dzieci.
- Zostawiamy dzieciom materiały do dyspozycji. Dzieci zajmują się nimi; stanowią one dla nich pomoc, aby zaprezentowane tematy rozważać w sposób medytacyjny.
- Materiały z jednej strony mają zachęcać dziecko do zajmowania się nimi, a z drugiej strony powinny zostać wykonane w prosty sposób, tak aby dokładnie przedstawić dany temat. Katecheta rezygnuje z dodatkowego upiększania materiałów, aby nie odciągały one uwagi dziecka od tego co najważniejsze i kluczowe. Materiał charakteryzuje „uboga forma” i prostota w ujmowaniu tego co najistotniejsze, tak aby cenna treść, którą ma przekazać mogła zostać jak najlepiej wydobyta.
- Tą samą zasadę należy odnieść do atrium jako całości. Katechezę Dobrego Pasterza można prowadzić w różnorodnych środowiskach społecznych i kulturowych.
- Pomoce do katechezy należy wykonywać ściśle według wzorów, które zostały już wypróbowane i na podstawie długiej obserwacji i doświadczeń uznane zostały za odpowiednie potrzebom dzieci w różnym wieku.
- Posiadanie materiałów w atrium pozwala katechecie na przyjęcie postawy, która jest mu należna: a mianowicie postawy „nieużytecznego sługi”(Łk 17,10). Oznacza to, że dorosły ma swoje zadania i pewną funkcję do wypełniania, lecz wyniki jego działań w dużej mierze wykraczają ponad to co czyni, gdyż sam Chrystus jest prawdziwym Mistrzem i Nauczycielem.
- Katecheci współpracują ze sobą w duchu jedności i harmonii, gdyż podążają za planem Bożym w historii człowieka i za przykazaniem jedności, które tak mocno wyrażone zostało w przypowieści o Dobrym Pasterzu (J 10,1n) i o krzewie winnym (j 15,1n). Dzielą się szczodrze własnymi zdolnościami i doświadczeniami z pożytkiem dla wszystkich.
- Postawa dorosłego powinna charakteryzować się pokorą wobec umiejętności dziecka, dzięki czemu buduje on odpowiednią relację z dzieckiem pełną szacunku i cierpliwego czekania na jego rozwój.
- Do zadań katechety należy:
- ciągłe zgłębianie chrześcijańskiego przesłania poprzez studiowanie Biblii i liturgii, jak również ich oddziaływania w teologicznych, społecznych i ekumenicznych ruchach w dzisiejszym Kościele,
- przygotowywanie atrium i utrzymywanie go w czystości, aby stanowiło miejsce, w którym i dzieci i dorośli mogą odnaleźć ciszę i prowadzić medytację,
- samodzielne wykonywanie materiałów; katecheta wykonuje tę pracę samodzielnie w takim stopniu w jakim jest to tylko możliwe.
- Powody, dla których wymagane jest samodzielne wykonywanie materiałów, są następujące:
- w celu lepszego zapoznania się z przerabianymi tematami,
- w celu zdystansowania się od przesadnego pośpiechu, komercji i pogoni za sukcesem,
- w celu odnalezienia rytmu, który współbrzmi z rytmem dziecka i – jak również wierzymy – z działaneim Ducha Świętego,
- w celu osiągnięcia współdziałania dłoni, głowy i serca.
- Priorytetowym zadaniem katechety jest prowadzenie zajęć z dziećmi w atrium. Wypełanianie tego zadania czyni go otwartym na bliźnich i budzi gotowość niesienia pomocy w innych sprawach.
- Katecheza Dobrego Pasterza przyczynia się do odkrywania przez dorosłych nieznanych im dotąd skarbów ukrytych w duchowości dziecka i pomaga dorosłemu obudzić w sobie ducha służby dziecku i uczenia się od niego. Katechezę charakteryzuje ponadto:
- brak dążeń do uzyskania możliwie dużego uznania,
- nie czynienie szumu wokół siebie (Iz 10,33-11,10),
- wierność duchowi ziarnka gorczycy (Mt 13,31),
- solidaryzowanie się z małymi i nisko postawionymi członkami Kościoła.
- Katecheza Dobrego Pasterza stawia na pierwszym planie duchowe wartości dzieciństwa i przyczynia się do rozwoju świadomości, która ma tworzyć historię ludzkości opartą na sprawiedliwości i solidarności.
- Katecheza Dobrego Pasterza jest otwarta wobec wszystkich chrześcijan niezależnie od ich przynależności do odmiennych wspólnot wyznaniowych i zaangażowania w Kościele.
- Katecheza Dobrego Pasterza zgłasza swoją służbę w diecezji i probuje podejmować współpracę z biskupami.
- Każde atrium dąży do nawiązania współpracy z księdzem, który zna dziecięcą religijność i traktuje ją w sposób poważny. Ksiądz celebruje dla dzieci Eucharystię i sprawuje sakrament pojednania, a sposób jego działania współbrzmi z duchem Katechezy Dobrego Pasterza.
- Katecheza Dobrego Pasterza zachowuje charakter pewnego rodzaju próby, dlatego też pozostaje otwarta wobec nowych odkryć, które mogą wzbogacać uzadsadnianie nieskończonego cudu Boga i jego kosmicznego związku ze stworzeniem.
(Pierwsza wersja wg grupy rzymskiej, maj 1993; zrewidowana po raz pierwszy 21.10.1996 przez członków Międzynarodowego Konsylium w oparciu o zmiany zaproponowane 30.03.1995; po raz drugi zrewidowana podczas Międzynarodowego Konsylium w Rzymie w 1999 roku. Tłumaczenie wersji niemieckiej Deborah Presser Velder i Benedikta Wunder, październik 1999. Tłumaczenie z niemieckiego na język polski Magdalena Czarnik, kwiecień 2013, Kraków)
Kliknij tutaj aby przeczytać statut Consiglio w języku angielskim.